BERG
Ooit zag ik een aflevering van De Keuringsdienst van Waarde over kattenbakgrit. Er was paniek ontstaan binnen de gemeenschap van kattenliefhebbers omdat er asbest in dit grit zou kunnen zitten. Nu ben ik zeker geen fan van katten of andersoortige huisdieren, wat overigens nog een van de weinige taboes is om hardop over te praten, maar als je dan toch een dier in huis laat poepen, dan wel zonder asbest. Zo ben ik ook wel weer.
Tijdens de aflevering bleek dat er nog iets geks aan de hand was met dit kattenbakgrit. Wat ik me er nog van kan herinneren is dat er ergens in Turkije bergen staan die perfect kattenbakgrit genereren als men ze afgraaft en vermaalt tot het gewenste formaat. Dus, zijn er bedrijven die die bergen afgraven en er anti-geur, anti-klonter en anti-stuifmiddelen bij doen, in zakken stoppen verschepen naar de plek van bestemming en verkopen aan de gemiddelde kattenbaas. Die legen deze in de kattenbak, laten hun poezelige beestjes hierop losgaan om deze vervolgens weer te legen in de een of andere groene of grijze bak. Op de vuilstort blijkt dat dit grit helemaal niet verbrand, want het blijft een berg in gewenst formaat, dus verschepen ze de hele bende naar een land met een matig afvalbeleid, alwaar het weer een berg vormt.
Geïnspireerd door dit fenomeen schreef ik het volgende gedicht:
Berg
Graaf, graaf,
toe maar, poes
je kunt het wel
een berg!
Sinds ik weer ben begonnen met werken denk ik vaak terug aan deze aflevering. Er is paniek ontstaan omdat ik graag tijd aan mijn lessen en nieuwe leerlingen wil besteden, maar dat kan niet omdat ik de informatie uit groep 8 drie keer op een andere plek moet noteren. Nu ben ik zeker geen fan van het label dat CITO of NIO op een kind plakt, hoe rijker de ouders hoe beter de Cito-training en het eindresultaat, maar als we dan toch plakken dan wel allemaal hetzelfde label. Zo ben ik ook wel weer.
Tijdens mijn poging de labels juist te noteren blijkt dat er nog iets geks aan de hand is met de informatie. Ergens in Wognum zat een groep-8 juf dagen te ploeteren op haar berg leerlingdossiers. Ze noteerde de uitslagen van de NIO-, CITO-, ZWIO- of andere belangrijk gemaakte toets vol liefde en aandacht en probeert zo goed mogelijk in woorden uit te drukken wie al haar leerlingen zijn en hoe ze het beste leren. Hoe ze scoren op methodische en niet-methodische toetsen en hoe ze zich al dan niet hebben ontwikkeld op sociaal-emotioneel gebied. Met het zweet in haar handpalmen wist ze de informatie op de juiste plek in ParnasSys te noteren, waarna ze een printje maakte van de diagrammen, score-overzichten en DLE’s en deze in de juiste map stopt. Soms schreef ze met de hand nog voor haar relevante opmerkingen op het printje, zoals: dit meisje is heel goed in het helpen van anderen, maar vraagt zelf niet gauw om hulp. De mappen werden gesorteerd op naam van de juiste middelbare school en verscheept naar de plek van bestemming, alwaar ze weer een berg vormden.
In gedachten reciteer in het gedicht voor haar en voor mezelf:
Berg
Graaf, graaf,
toe maar, poes
je kunt het wel
een berg!
Zou het ook anders kunnen? Reken maar van Yeppez!
Yeppez? Klik hier voor meer informatie over onze digitale Sterspeler!
Reactie plaatsen
Reacties