Praktijk De Leerzaak

De garde aflikken van de vers geklopte slagroom, het tikken van de klok, het zachte geritsel van oma die door de keuken liep. Aan haar tafel, waar ik met oneindige aandacht leerde over het leven en de warmte altijd voelbaar was, ontdekte ik wat vrijheid is: jezelf zijn, lachen wanneer je wilt, huilen zonder schaamte. Tot mijn negende was dat mijn wereld. Daarna kwam ik de puberteit en in een pleeggezin terecht, waar regels de lucht vulden en waar hokjes bepaalden wie ik moest zijn. Van de warme aandacht aan oma’s tafel naar de scherpte van kaders, dát contrast heeft me gevormd.

Sindsdien leef ik op het snijvlak van die werelden. Ik zeg ja tegen alles wat het leven me brengt: de klas vol kinderen, het theaterlokaal vol pubers, de gezinnen met hun stormen. Ik leerde dat ik soms zelf de storm ben, lekker fel en onstuimig. Soms ben ik juist de vuurtoren, die licht werpt in de stormen van een ander.

En precies dat breng ik als trainer, hulpverlener of docent. Ik neem teams, gezinnen of klassen mee in hun eigen stormen, zonder ze te ontwijken of glad te strijken. Ik nodig uit om eerlijk te kijken, met open hart, en te ontdekken dat juist spanning de weg opent naar verbinding. Bij mij wordt het niet theoretisch of veilig aan de kant. Nee, we doen, ervaren en spreken uit. Altijd met nieuwsgierigheid, lucht en een vleugje speelsheid.

Want leren gaat niet om regels of hokjes. Het gaat om voluit já durven zeggen tegen wie je bent in alle situaties waar het leven je in brengt, dat laat ik je ervaren.